بررسی اثر hesa-a بر تکثیر و آپوپتوز رده سلولی لوسمی میلوژن مزمن(k۵۶۲)

زمینه و هدف: لوسمی میلوژن مزمن، بدخیمی خونی مرتبط با ژن الحاقی bcr-abl1 و فعالیت مداوم abl-1 است. ایماتینیب خط اول درمان این لوسمی است، اما جمعیتی از بیماران به آن مقاومت نشان می دهند. بر این اساس هدف از این پژوهش، مطالعه تاثیر داروی hesa-a بر تکثیر و آپوپتوز رده سلولی لوسمی میلوژن مزمن(k562) می باشد. روش بررسی:  در این مطالعه بنیادی از سلولهای k562 استفاده شد و زمان دو برابر شدن سلولها محاسبه گردید. داروی a hesa- در غلظت های 1، 2، 4و 8 میلی گرم در میلی لیتر بر سلولها اثر داده شد. پس از 72 ساعت جهت بررسی اثر سایتوتوکسیسیتی و تعیین ic50 ، mtt assay وtrypan blue exclusion assay انجام شد. سپس سلول ها 48 ساعت با دوز ic50 دارو مجاور شدند و آپوپتوز به روش فلوسایتومتری انجام شد. بررسی داده ها با آزمون unpaired t test  به عمل آمد.  یافته ها: زمان دو برابر شدن رده سلولی  k56224 ساعت محاسبه شد. نتایج mtt وtrypan blue exclusion assay، کاهش وابسته به دوز سلول های زنده را نشان داد. ic50 دارو 5/3 میلی گرم در میلی لیتر بدست آمد. 22/19 درصد از سلولهای تیمار شده در هیستوگرام فلوسایتومتری در مکان سلولهای نکروزی قرار گرفتند. نتیجه گیری: hesa-a دارای اثر سایتوتوکسیسیتی بر سلولهای k562 در الگوی وابسته به دوز است، و به نظر می رسد به کمک القا مرگ نکروزی توانسته است تاثیر گذار باشد.